روش تشخیص جنس یک فلز بدون آنالیزهای پیشرفته 2: نشانه های سطحی

همانطور که در قسمت قبل گفته شد. جنس فلزات را می توان از ظاهرشان حدس زد. هر چند شناسایی فلزات از روی ظاهر چندان دقیق نیست ولی می تواند برای قراردهی آنها در یک کلاس مشخص مفید باشد. در قسمت قبل رنگ فلزات را بررسی کردیم. در این قسمت به تکمیل شناسایی از نشانه های سطحی خواهیم پرداخت.

یک مهندس با تجربه با قطعیت می تواند قطعات ریختگری شده و آهنگری شده را از هم تشخیص دهد. همچنین فلزات آهنی و غیر آهنی از هم قابل تشخیص هستند. همین طور، روش های ساخت دیگر مانند زینترینگ قابل تشخیص است. در زبر نکاتی در مورد شناسایی جنس فلزات از ظاهر آورده شده است:

  • آهن و فولاد ریختگی با علائم قالب شنی و محل هایی که تغذیه، سیستم راه گاهی و … بریده شده اند، قابل تشخیص هستند.
  • گاهی فولاد های کم کربن علایم آهنگری (فورج) دارند.
  • گاهی فولاد های پر کربن علائم نورد دارند.
  • سرب صاف است و حس مخملی دارد.
  • آلومینیوم و آلیاژهای آن می توانند توسط سبکی آنها تشخیص داده شوند.
  • چدن خاکستری رنگ خاکستری راکد دارد که با قالب ماسه ای زبر شده است. سطوح ماشین کاری شده ممکن است صاف و روشن تر باشند.
  • چدن مالیبل سبک تر و صاف تر از چدن خاکستری است.
  • فولاد کم کربن بسته به روش آماده سازی ظاهری متفاوت دارد. فولاد ریخته شده ظاهری تیره و زبر دارد مگر در قسمت هایی که ماشین کاری شده است. فولاد نورد شده، خطوط زیری دارد که همگی به یک جهت هستند. فولاد فورج شده با علائم فورج و چکش قابل تشخیص است.
  • فولاد ریختگی براق تر از چدن ریختگی است و تو رفتگی های حباب شکل کوچک دارد.
  • برنج و برنز بسته به ترکیب رنگی در طیف قرمز تا زرد و در شرایط اکسیده شدن رنگی سبز، قهوه ای و زرد دارند.
  • مس رنگی قرمز و در حالت اکسید شده رنگی سبز دارد.
  • سرب رنگی خاکستری راکد دارد و بسیار سنگین است. یک تکه تازه بریده شده از آن ولی سفید رنگ است.

 

توجه: مطالب این سری از مقالات جهت حدس زدن هر چه کم خطاتر جنس مواد فلزی می باشد و مهندسین را از تست های آنالیزی یا دیتا شیت مورد تأیید کارخانه بی نیاز نخواهد کرد.